Αν και ψιλοξεχασμένοι οι προπάτορες του γαλλικού black (ή αλλιώς αυτοί που έπαιξαν γαλλικό black πριν ακόμα η Γαλλία αναγνωριστεί ως σκηνή), επανέρχονται μετά από αρκετά χρόνια σιωπής με το αρκετά καλό "Celestia - Frigidiis Apotheosia: Abstinencia Genesiis" του 2008 και τώρα με το ''Archaenae Perfectii'' του 2010. Αν αναρωτιέστε πότε και από ποιους πρωτοεισήχθει ο χαρακτηριστικός λυρισμός του γαλλικού black (τουλάχιστον ενός μέρους του), μπορείτε να ανατρέξετε στα πρώτα album των Celestia ή των Belenos και θα βρείτε τις απαντήσεις σας.
Το black των Γάλλων είναι ευγενές, αντάξιο της γαλλικής πνευματικής πρωτοπορίας, από τον διαφωτισμό του Ρουσσώ μέχρι τον μεταμοντερνισμό του Ντελέζ, αλλά και δηλητηριώδες ταυτόχρονα. Από τους βαμπιρισμούς των Mutilation και τους παιάνες των Celestia, μέχρι τους πνευματικούς πειραματισμούς των Blut Aus Nord και το επιστημονικό πεντάγραμμο των Deathspell Omega, η Γαλλία δείχνει τον δρόμο. Τον δρόμο που άνοιξε και, πλέον (απ’όσο φαίνεται), καννιβαλίζει η Σκανδιναβία.
Ο ήχος των Γάλλων είναι λυρικός και μεστός. Όλα όσα αγαπήσαμε σε αυτούς είναι για άλλη μια φορά εδώ: ορθόδοξα γαλλικά riffs, επικές μελωδίες και ισσοροπημένες εναλλαγές mid tempo, ακουστικών και γρήγορων σημείων. Δεν θα μας εκπλήξουν ποτέ το ξέρουμε, είναι όμως πιστοί σε έναν ήχο αφελή και νοσταλγικό. Κι αυτήν την παιδικότητα κάποιοι την έχουμε ανάγκη, ακόμα και αν δεν το αντιλαμβάνονται ούτε οι ίδιοι οι Celestia.
Το black των Γάλλων είναι ευγενές, αντάξιο της γαλλικής πνευματικής πρωτοπορίας, από τον διαφωτισμό του Ρουσσώ μέχρι τον μεταμοντερνισμό του Ντελέζ, αλλά και δηλητηριώδες ταυτόχρονα. Από τους βαμπιρισμούς των Mutilation και τους παιάνες των Celestia, μέχρι τους πνευματικούς πειραματισμούς των Blut Aus Nord και το επιστημονικό πεντάγραμμο των Deathspell Omega, η Γαλλία δείχνει τον δρόμο. Τον δρόμο που άνοιξε και, πλέον (απ’όσο φαίνεται), καννιβαλίζει η Σκανδιναβία.
Ο ήχος των Γάλλων είναι λυρικός και μεστός. Όλα όσα αγαπήσαμε σε αυτούς είναι για άλλη μια φορά εδώ: ορθόδοξα γαλλικά riffs, επικές μελωδίες και ισσοροπημένες εναλλαγές mid tempo, ακουστικών και γρήγορων σημείων. Δεν θα μας εκπλήξουν ποτέ το ξέρουμε, είναι όμως πιστοί σε έναν ήχο αφελή και νοσταλγικό. Κι αυτήν την παιδικότητα κάποιοι την έχουμε ανάγκη, ακόμα και αν δεν το αντιλαμβάνονται ούτε οι ίδιοι οι Celestia.
Αντώνης Δ.
www.myspace.com/celestiaofficial
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου