Λέγονται "Θεοφάγοι", είναι Φιλιππινέζοι και μετά από ένα ίντρο με υπόκωφα μπουμπουνητά, εκρήξεις και άλλους ήχους της Αποκάλυψης, το κομμάτι "Christ Eater" ξεμπουκάρει από τα ηχεία σου με λυσσασμένα ουρλιαχτά και "one - take" ό,τι να ναι σολίδια!!! Ναι, εδώ δε μιλάμε για μουσική αλλά για γαμημένο, αντίχριστο πόλεμο!
Έτσι κι αλλιώς, πως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μουσική όταν αυτό το συνονθύλευμα ήχων που ξεχύνεται αμέσως μετά το πάτημα του "play" είναι τόσο αηδιαστικό και άναρχο και ταυτόχρονα τόσο πυκνό και ομοιογενές σαν άκουσμα, που σχεδόν το αισθάνεσαι να παίρνει φυσική μορφή;
Οι Φιλιππινέζοι (και μη γελάτε καθόλου) δεν αστειεύονται. Προσκολλημένοι στις βιαιοπραγίες μιας άλλης εποχής, από την οποία όμως προέρχονται και οι ίδιοι (η μπάντα πρωτοξεκίνησε το '89), και με όπλα το χάος, τη βία και το σατανά (θέλετε ως σύμβολο, θέλετε ως δόγμα λίγο με ενδιαφέρει...), παράγουν έναν από τους πιο ωμούς και ακραίους δίσκους που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό: τα διεστραμμένα και κακόφωνα leads, τα blasts που ακούγονται σαν το οπλοπολυβόλο του Rambo που οι σφαίρες δεν τελειώνουν ποτέ και τα λυσσασμένα και ακατάσχετα ουρλιαχτά, συνηγορούν όλα μαζί για του λόγου το αληθές. Η σάπια παραγωγή, τίγκα στο reverb και στο delay, δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστή σε ένα γνήσιο ανοσιούργημα σαν το "Filipino Antichrist".
Μην παρεξηγούμαι, αυτός ο δίσκος δεν είναι πρωτότυπος. Τέτοιου τύπου καφρίλα έφτιαχναν οιSarcofago στα 80s, αλλά αν το πάμε έτσι ούτε το "Cut Your Flesh Αnd Worship Satan" (Antaeus) θα έπρεπε να έχουμε σε υπόληψη, ούτε το "Assembled In Blasphemy" (The Ravenous). Στο κάτω κάτω η καφρίλα για να μπορεί να "ξεγεννάει" το ζώο από μέσα σου έτσι πρέπει να ακούγεται, αδυσώπητη!
Οι Φιλιππινέζοι (και μη γελάτε καθόλου) δεν αστειεύονται. Προσκολλημένοι στις βιαιοπραγίες μιας άλλης εποχής, από την οποία όμως προέρχονται και οι ίδιοι (η μπάντα πρωτοξεκίνησε το '89), και με όπλα το χάος, τη βία και το σατανά (θέλετε ως σύμβολο, θέλετε ως δόγμα λίγο με ενδιαφέρει...), παράγουν έναν από τους πιο ωμούς και ακραίους δίσκους που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό: τα διεστραμμένα και κακόφωνα leads, τα blasts που ακούγονται σαν το οπλοπολυβόλο του Rambo που οι σφαίρες δεν τελειώνουν ποτέ και τα λυσσασμένα και ακατάσχετα ουρλιαχτά, συνηγορούν όλα μαζί για του λόγου το αληθές. Η σάπια παραγωγή, τίγκα στο reverb και στο delay, δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστή σε ένα γνήσιο ανοσιούργημα σαν το "Filipino Antichrist".
Μην παρεξηγούμαι, αυτός ο δίσκος δεν είναι πρωτότυπος. Τέτοιου τύπου καφρίλα έφτιαχναν οιSarcofago στα 80s, αλλά αν το πάμε έτσι ούτε το "Cut Your Flesh Αnd Worship Satan" (Antaeus) θα έπρεπε να έχουμε σε υπόληψη, ούτε το "Assembled In Blasphemy" (The Ravenous). Στο κάτω κάτω η καφρίλα για να μπορεί να "ξεγεννάει" το ζώο από μέσα σου έτσι πρέπει να ακούγεται, αδυσώπητη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου