Μεγάλο bonus έχει και η καθυστέρηση. Διανοητική καθυστέρηση. Διανοητική, μουσική καθυστέρηση. Το "Au Crépuscule De L'Espérance" είναι αυτό. Μία διανοητική μουσική καθυστέρηση. Ο δίσκος είναι τόσο καλός που στην πρώτη ακρόαση με έπιασε πονοκέφαλος από την πώρωση. Στο υποβλητικό εισαγωγικό "Crématorium", στον τρόπο που τελειώνει το burzumικής φύσης "Les Sentinelles", στην απότομη πιο crustάδικη αλλαγή στο "Morsure" που συνεχίζεται στην πιο απροσάρμοστη φωνητική ερμηνεία του "Loyauté", η δήλωση τους είναι ξεκάθαρη. Καθυστερημένη μουσική εξυπνάδα. Black metal.
Οι Akitsa εύκολα προσδιορίζονται. Η αντανάκλασή τους φτάνει από το μίσος στην βλακεία και από την άρνηση στην απόγνωση. Μας κράζουν όσο και τους εαυτούς τους, εκτίθενται χωρίς πάθη και και από την πλεονεκτική αυτή θέση αφήνονται. Ο δίσκος κινείται άνετα σε αρκετές πτυχές του black ιδιώματος χωρίς να τις ξεπερνάει, ίσως να τις τεντώνει. Η αδιαφορία τους όμως στην οποιαδήποτε προσταγή της δομικής εξέλιξης υπερισχύει, και η συνθετική τους άποψη έρχεται ως δικαίωση. Και αν τα κάποια τεχνικά παραστρατήματά τους θα έδιναν την αφορμή για κράξιμο, αγνοώ και επικεντρώνω την προσοχή στο λάθος ρυθμικά, και άξεστο κιθαριστικoτρομπετο-lead του "Cercueil National". Ένα τρανό παράδειγμα για την δύναμη του αυθορμητισμού έναντι στην εκτελεστική αδυναμία. Οι Akitsa αποσαφηνίζουν την συνθετική ομαλότητα, εκφράζονται μέσα από ένα πλουραλισμό, κάτω από την ομπρέλα όμως μίας ιδέας. Black αργό, crust, burzumiko, avant-garde (πολύ τραβηγμένα), θα υπάρχει μία γεύση από όλα. Δεν υπάρχει όμως αναποφασιστικότητα ή αδυναμία συνοχής.
Ο δίσκος κερδίζει πολύ, ακριβώς για τον ίδιο λόγο που το "Belus" είναι η δισκάρα που είναι. Υπάρχει εκφραστικότητα, υπάρχει και άποψη. Ο ξερός τους ήχος, η industrial-like ρυθμική πατέντα, το στρώμα μαύρου θορύβου που απλώνουν οι κιθάρες και τα (από σχιστά σε brutal και περίεργα καθαρά) φωνητικά, δείχνουν πως η μπάντα έχει μία σαφέστατη εικόνα για το "που πάμε και τι κάνουμε" την οποία ξέρει και να προβάλλει. Ο δίσκος είναι αμιγώς μαύρος και μεταλλικός και όπως πρέπει. Μισανθρωπικό ύφος, τσίτα βαβουριασμένες κιθάρες και σήψη. Πώρωση. Kαι αφού τον έχω ακούσει και πωρωθεί, μαθαίνω ότι είναι ns, ή τουλάχιστον αντικομμουνιστές και τους κατουράω. Ευτυχώς οι στίχοι είναι στα γαλλικά και δεν βγάζω άκρη και μπορώ απλά να γουστάρω (πλέον) λίγο μουσικά.
Οι Akitsa εύκολα προσδιορίζονται. Η αντανάκλασή τους φτάνει από το μίσος στην βλακεία και από την άρνηση στην απόγνωση. Μας κράζουν όσο και τους εαυτούς τους, εκτίθενται χωρίς πάθη και και από την πλεονεκτική αυτή θέση αφήνονται. Ο δίσκος κινείται άνετα σε αρκετές πτυχές του black ιδιώματος χωρίς να τις ξεπερνάει, ίσως να τις τεντώνει. Η αδιαφορία τους όμως στην οποιαδήποτε προσταγή της δομικής εξέλιξης υπερισχύει, και η συνθετική τους άποψη έρχεται ως δικαίωση. Και αν τα κάποια τεχνικά παραστρατήματά τους θα έδιναν την αφορμή για κράξιμο, αγνοώ και επικεντρώνω την προσοχή στο λάθος ρυθμικά, και άξεστο κιθαριστικoτρομπετο-lead του "Cercueil National". Ένα τρανό παράδειγμα για την δύναμη του αυθορμητισμού έναντι στην εκτελεστική αδυναμία. Οι Akitsa αποσαφηνίζουν την συνθετική ομαλότητα, εκφράζονται μέσα από ένα πλουραλισμό, κάτω από την ομπρέλα όμως μίας ιδέας. Black αργό, crust, burzumiko, avant-garde (πολύ τραβηγμένα), θα υπάρχει μία γεύση από όλα. Δεν υπάρχει όμως αναποφασιστικότητα ή αδυναμία συνοχής.
Ο δίσκος κερδίζει πολύ, ακριβώς για τον ίδιο λόγο που το "Belus" είναι η δισκάρα που είναι. Υπάρχει εκφραστικότητα, υπάρχει και άποψη. Ο ξερός τους ήχος, η industrial-like ρυθμική πατέντα, το στρώμα μαύρου θορύβου που απλώνουν οι κιθάρες και τα (από σχιστά σε brutal και περίεργα καθαρά) φωνητικά, δείχνουν πως η μπάντα έχει μία σαφέστατη εικόνα για το "που πάμε και τι κάνουμε" την οποία ξέρει και να προβάλλει. Ο δίσκος είναι αμιγώς μαύρος και μεταλλικός και όπως πρέπει. Μισανθρωπικό ύφος, τσίτα βαβουριασμένες κιθάρες και σήψη. Πώρωση. Kαι αφού τον έχω ακούσει και πωρωθεί, μαθαίνω ότι είναι ns, ή τουλάχιστον αντικομμουνιστές και τους κατουράω. Ευτυχώς οι στίχοι είναι στα γαλλικά και δεν βγάζω άκρη και μπορώ απλά να γουστάρω (πλέον) λίγο μουσικά.
Γιώργος Κ.
http://www.t-d-g.net/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου