Δέκα χρόνια πριν, κανείς δεν περίμενε την σχεδόν συγκινητική συνάντηση δύο φαινομενικά ετερόκλητων ήχων, όπως το post-rock και το black metal.
Και να που τώρα στο σκαλοπάτι της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, οι βλάσφημοι αυτοί γόνοι έχουν γίνει κομμάτι της μουσικής ιστορικής πραγματικότητας.
Οι Hypomanie είναι Ολλανδοί και ως είθισται παίζουν όμορφα. Περισσότερο post-rock παρά depressive, τα κομμάτια τους υφαίνουν εικόνες ζεστές. Φωτογραφίες με πέτρα και ξύλο, όπως αυτή που κοσμεί το δίσκο τους. Αν και μεταλλάδες έχουν μελετήσει τα ακουστικά κιτάπια του post-rock και γνωρίζουν να δομούν, πρωτόλεια και περιεκτικά.
Με το άρωμα του ξύλου και μια χούφτα χιόνι, οι ήχοι του "A City In Mono" μετατρέπονται σε ουσίες παραισθησιογόνες. Πέντε μαύρα instrumental αγέρια που βάλθηκαν να μας μεταναστεύσουν κάπου μακριά από φανάρια και μπάτσους. Θα ξαναγυρίσουμε βέβαια αλλά αρκεί η στιγμή.
Τη ζηλεύω την αρτιότητα των Ολλανδών αν και ξέρω που οφείλεται... αυτό μόνο με παρηγορεί.
Και να που τώρα στο σκαλοπάτι της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, οι βλάσφημοι αυτοί γόνοι έχουν γίνει κομμάτι της μουσικής ιστορικής πραγματικότητας.
Οι Hypomanie είναι Ολλανδοί και ως είθισται παίζουν όμορφα. Περισσότερο post-rock παρά depressive, τα κομμάτια τους υφαίνουν εικόνες ζεστές. Φωτογραφίες με πέτρα και ξύλο, όπως αυτή που κοσμεί το δίσκο τους. Αν και μεταλλάδες έχουν μελετήσει τα ακουστικά κιτάπια του post-rock και γνωρίζουν να δομούν, πρωτόλεια και περιεκτικά.
Με το άρωμα του ξύλου και μια χούφτα χιόνι, οι ήχοι του "A City In Mono" μετατρέπονται σε ουσίες παραισθησιογόνες. Πέντε μαύρα instrumental αγέρια που βάλθηκαν να μας μεταναστεύσουν κάπου μακριά από φανάρια και μπάτσους. Θα ξαναγυρίσουμε βέβαια αλλά αρκεί η στιγμή.
Τη ζηλεύω την αρτιότητα των Ολλανδών αν και ξέρω που οφείλεται... αυτό μόνο με παρηγορεί.
Αντώνης Δ.
http://www.myspace.com/hypomanie
http://www.valsesinistre.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου