O Kvohst φαίνεται τελικά πως είναι μια πολυμορφική φιγούρα στο χώρο της μουσικής. Κάνοντας ένα δυνατό μπαμ με την πρώτη κυκλοφορία των Code, "Nouveau Gloaming", έγδαρε το λαρύγγι του και άφησε πολλές υποσχέσεις. Λίγο καιρό μετά, ο Vicotnik τον θεώρησε ικανότατο συνεχιστή του έργου του Aldrahn και τον έχωσε άφοβα στους DHG. Το αποτέλεσμα από δικής του πλευράς, αποτελεσματικότατο. Και θέλει πολλά αρχίδια κατα την ταπεινή μου άποψη το ν'αντικαταστήσεις εναν Aldrahn.
Απο κει κι έπειτα, ο άνθρωπος πήρε φόρα, έβγαλε ένα πολλά υποσχόμενο EP με τον φίλο του Aort στους Decrepit Spectre, έπαιξε death metal με τους Gangrenator, και τώρα σκάει με κάτι που προέλευση έχει μια τελείως παραφυσική ενδοσκόπηση του εαυτού του.
Οι Hexvessel είναι ακριβώς αυτό που λέει τ' όνομα, το καράβι που κουβαλάει την μαγεία που βρίσκεται μέσα του, μελωποιημένη και πάνω απ' όλα εκφραστική. Παίζει σε διάφορα μουσικά γηπεδα, από το ακουστικό αλλά με λίγο Code χαρακτήρα "Invocation Summoning", γυρίζει λίγο σε cabaresque (αν επιτρέπεται ο ιδιοματισμός) μονοπάτια στο "The Death Knell Tolls", φέρνει νωχελικά και μνημόσυνα βόλτες σαν κοράκι πάνω από τάφους στο "I am the Ritual" και μεταμορφώνεται σε παραμυθένιο αφηγητή παραλλάσοντας ολοκληρωτικά και κάνοντας αγνώριστο (αφήνοντας σε μαλάκα) το "Diamonds" του Paul Simon... Για να καταλήξει σε ρομαντικό μεσαιωνικό βάρδο διασκευάζοντας ευφάνταστα το "Solomon's Song" της μπαντας του Clive Palmer, και τελικά να κλείσει μ'ένα νορβηγικής προελεύσεως ακουστικό και καθηλωτικό κομμάτι, το "Oracle of the Starlit Dawn" (ακούτε λίγο μέσα από Vàli; ). Μέσα σ'όλα αυτά, ο Matthew επιστράτευσε και λίγο από την παράνοια του Czral για ένα κομμάτι ("The Tunnel At The End Of The Light").
Ποίηση και ρομαντισμός από έναν μοντέρνο τροβαδούρο, νομίζω οτι θ'αρέσει σε πολύ κόσμο, και λίγο παραπάνω ίσως σε φανς των δικων μας Dirty Granny Tales ας πουμε, που θελουν ν'ακουσουν κατι λιγότερο περίπλοκο, λιγότερο σκοτεινό και φυσικά δίχως τα θεατρικά στοιχεία, ε. Δεν ξέρω γιατί έκανα αυτή την τελευταία αναφορά, ακούστε.
Απο κει κι έπειτα, ο άνθρωπος πήρε φόρα, έβγαλε ένα πολλά υποσχόμενο EP με τον φίλο του Aort στους Decrepit Spectre, έπαιξε death metal με τους Gangrenator, και τώρα σκάει με κάτι που προέλευση έχει μια τελείως παραφυσική ενδοσκόπηση του εαυτού του.
Οι Hexvessel είναι ακριβώς αυτό που λέει τ' όνομα, το καράβι που κουβαλάει την μαγεία που βρίσκεται μέσα του, μελωποιημένη και πάνω απ' όλα εκφραστική. Παίζει σε διάφορα μουσικά γηπεδα, από το ακουστικό αλλά με λίγο Code χαρακτήρα "Invocation Summoning", γυρίζει λίγο σε cabaresque (αν επιτρέπεται ο ιδιοματισμός) μονοπάτια στο "The Death Knell Tolls", φέρνει νωχελικά και μνημόσυνα βόλτες σαν κοράκι πάνω από τάφους στο "I am the Ritual" και μεταμορφώνεται σε παραμυθένιο αφηγητή παραλλάσοντας ολοκληρωτικά και κάνοντας αγνώριστο (αφήνοντας σε μαλάκα) το "Diamonds" του Paul Simon... Για να καταλήξει σε ρομαντικό μεσαιωνικό βάρδο διασκευάζοντας ευφάνταστα το "Solomon's Song" της μπαντας του Clive Palmer, και τελικά να κλείσει μ'ένα νορβηγικής προελεύσεως ακουστικό και καθηλωτικό κομμάτι, το "Oracle of the Starlit Dawn" (ακούτε λίγο μέσα από Vàli; ). Μέσα σ'όλα αυτά, ο Matthew επιστράτευσε και λίγο από την παράνοια του Czral για ένα κομμάτι ("The Tunnel At The End Of The Light").
Ποίηση και ρομαντισμός από έναν μοντέρνο τροβαδούρο, νομίζω οτι θ'αρέσει σε πολύ κόσμο, και λίγο παραπάνω ίσως σε φανς των δικων μας Dirty Granny Tales ας πουμε, που θελουν ν'ακουσουν κατι λιγότερο περίπλοκο, λιγότερο σκοτεινό και φυσικά δίχως τα θεατρικά στοιχεία, ε. Δεν ξέρω γιατί έκανα αυτή την τελευταία αναφορά, ακούστε.
Μάριος Γ.
http://www.myspace.com/hexvessel
http://www.svartrecords.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου