Τρίτη 25 Μαΐου 2010

DEFTONES (USA) – Diamond Eyes (2010)


Τι μπορεί να περιμένει κανείς από κάποιον που έχει πέσει κάτω στο βούρκο και δεν μπορεί να ορθοποδήσει με τίποτα; Εκτός από το να εξαφανισθεί από προσώπου γης, ένα θαύμα μόνο. Έτσι λοιπόν και στην περίπτωση των Deftones. Μετά από 2 αποτυχημένους σχεδόν δίσκους, ("Deftones" - 2003, "Saturday Night Wrist" – 2006), τον παροπλισμό λόγω ανωτέρας βίας του μπασίστα τους Chi Cheng, μετά από αυτοκινητιστικό ατύχημα προς το παρόν (ο καιρός θα δείξει αν θα εξελίχθει σε δυστύχημα), το μόνο που περιμέναμε από τους Καλιφορνέζους, ήταν τουλάχιστον να κάνουν τίποτε αρπαχτές περιοδείες, αν όχι να διαλυθούν.


 

Και έρχεται ο Μάης του 2010. Εκτός από το ΔΝΤ στην Ελλάδα, ήρθε και η λύτρωση στους Deftones. Από το επικό "White Pony" έχουμε να ακούσουμε riff που να ταιριάζουν στους εν λόγω. Η παραγωγή απλά διαπερνά και το τελευταίο ακουστικό νεύρο ενός ανθρώπου που είναι οικείος με τον ροκ/μέταλ ήχο. Οι μελωδίες ήρθαν πάλι στο σπίτι τους. Κάπου τις είχαν αφήσει λυτές και είχαν φύγει για λίγα χρόνια από τον οίκο των Deftones. O Chino Moreno δένει πάλι με την υπόλοιπη μπάντα και δεν ουρλιάζει σαν ευνουχισμένος χοίρος. Η επιρροή του Maynard J Keenan πάνω του είναι εμφανής, αλλά ο τύπος έχει καταφέρει να φτιάξει το δικό του στιλ και τον κάνει να ξεχωρίζει. Λειτουργεί σαν μέρος της μπάντας πλέον και όχι αυτόνομα και αυτό είναι κάτι που φέρνει πάλι το group στο βάθρο που του αρμόζει. Επίσης, μια διαπίστωση είναι ότι η πεντάδα από την Καλιφόρνια, είναι high top class μουσικοί. Δεν είναι καινούργια διαπίστωση, απλά τώρα έρχεται να εδραιωθεί στην υπόληψή μου κάτι τέτοιο. Ο Nick Raskulinecz παραδίδει μαθήματα σύγχρονης παραγωγής και το single "Rocket Sckates" φέρνει τον ορυμαγδό μέσα στο σπίτι/αυτοκίνητό/ipod σας. Αν υπάρχει άνθρωπος που ακούει ροκ/μεταλ και δεν θα τον συγκινήσει το εν λόγω κομμάτι τότε χρήζει ψυχανάλυσης από τον Yalom. Τα υπόλοιπα κομμάτια κινούνται σε πολύ καλό επίπεδο συνθετικό και μελωδικό. Το groove που βγάζει η μπάντα είναι τεράστιο. Το ηχοσύστημά σας θα στάζει μέλι.

Τεράστιο άλμπουμ, αν σκεφτεί κανείς ότι άλλα είχαν στο μυαλό τους να κάνουν και άλλα έκαναν, λόγω της απώλειας του Chi προς το παρόν. Μπήκαν να γράψουν ίσα ίσα να μην σκουριάσουν και έβγαλαν αυτό το αποτέλεσμα. Το τι λειτούργησε ευεργετικά πάνω τους δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι αν είναι, να αλλάζουν μπασίστα συχνότερα. Τους πάει το θέμα.


Άκης Πάστρας 



Δεν υπάρχουν σχόλια: