Οι αναφορές στον χώρο του φανταστικού είναι αναρίθμητες. Μέσα από κάθε μορφή τέχνης, από κάθε απλή αναφορά, ο άνθρωπος προσπαθεί να περιγράψει τον κόσμο που κρύβεται πίσω από το πέπλο της πραγματικότητας που μας σκεπάζει. Πόσοι, όμως, ήταν και είναι εκείνοι που κατάφεραν να το ανασηκώσουν, να το προσπελάσουν, να βιώσουν την τρέλα της ατόφιας φαντασίας και τελικά να επιστρέψουν σώοι;
"Didi’ s Son" είναι το όνομα του δεύτερου δίσκου, που δίνει συνέχεια στο ονειρικό ταξίδι που είχε ως αφετηρία τον "Inversed World". Δεν ξέρω αν χρειάζονται συστάσεις. Για όσους, όμως, το όνομα των Dirty Granny Tales ηχεί εντελώς ξένο, αρκεί να αναφέρουμε πως πρόκειται για μια μουσικοθεατρική ομάδα μοναδική στο είδος της στην Ελλάδα. Βέβαια για κάποιους η συνύπαρξη των ήχων της κιθάρας, των κρουστών, του μπάσου και του τσέλου μπορεί να μη κινεί ιδιαίτερα το ενδιαφέρον, αλλά και μόνο η ύπαρξη ενός καλλιτέχνη που μεταμορφώνεται μέσα από την χροιά που εκάστοτε ιδιοποιείται, κάνει το όλο εγχείρημα το λιγότερο αξιοπρόσεκτο. "Οι Tiger Lilies της Ελλάδας", όπως συνηθίζουν να τους περιγράφουν. Μόνο που οι μοναδικές κραυγαλέες ομοιότητες είναι η χρήση ακουστικών οργάνων, καθώς και της θεατρικό - οπερετικής χροιάς του τραγουδιστή. Κατά τα άλλα το φανταστικό δημιούργημα των Dirty Granny Tales στηρίζεται πάνω σε πιο σκοτεινά θεμέλια, με ομοιογενή θεματολογία, με έναν ερμηνευτή που εμφυσεί την ζωή σε όποια άψυχη κούκλα πέφτει στα χέρια του, χωρίς νοθευμένη ειρωνεία και ήδη χρησιμοποιημένο χιούμορ. Ενώ, ακόμα και η μουσική, που μπορεί να κατηγοριοποιηθεί στο γαλλικό folk του ’60, ηχεί εξαιρετικά ντόπια, με αρκετές γνώριμες στα αυτιά μας μελωδίες.
Ο δίσκος ακούγεται δίχως διακοπή και, ειδικά αν έχεις ξεχάσει το repeat στο media player, δεν θα καταλάβεις πότε πρόλαβαν κάποια τραγούδια να σου ακούγονται τόσο οικεία. Άλλα, όπως είναι φυσικό, από μόνος του ο δίσκος μοιάζει σαν φασολάδα δίχως λάδι. Τρώγεται, χορταίνεις μουσική και ιδέες, αλλά θέλει και την θεατρικότητά του στην πράξη για να τον απολαύσεις. Πώς να το κάνουμε, ο δίσκος από μόνος του δεν θεωρείται ούτε παρηγοριά ούτε δικαιολογία για όσους δεν έχουν δει το συγκρότημα ζωντανά. Έτσι λοιπόν, οι Dirty Granny Tales θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται σε εκείνη την λίστα με τους τυχερούς που κατάφεραν να επιστρέψουν από τον κόσμο της φαντασίας, αν και δεν ξέρω πόσο σώοι γύρισαν πίσω.
"Didi’ s Son" είναι το όνομα του δεύτερου δίσκου, που δίνει συνέχεια στο ονειρικό ταξίδι που είχε ως αφετηρία τον "Inversed World". Δεν ξέρω αν χρειάζονται συστάσεις. Για όσους, όμως, το όνομα των Dirty Granny Tales ηχεί εντελώς ξένο, αρκεί να αναφέρουμε πως πρόκειται για μια μουσικοθεατρική ομάδα μοναδική στο είδος της στην Ελλάδα. Βέβαια για κάποιους η συνύπαρξη των ήχων της κιθάρας, των κρουστών, του μπάσου και του τσέλου μπορεί να μη κινεί ιδιαίτερα το ενδιαφέρον, αλλά και μόνο η ύπαρξη ενός καλλιτέχνη που μεταμορφώνεται μέσα από την χροιά που εκάστοτε ιδιοποιείται, κάνει το όλο εγχείρημα το λιγότερο αξιοπρόσεκτο. "Οι Tiger Lilies της Ελλάδας", όπως συνηθίζουν να τους περιγράφουν. Μόνο που οι μοναδικές κραυγαλέες ομοιότητες είναι η χρήση ακουστικών οργάνων, καθώς και της θεατρικό - οπερετικής χροιάς του τραγουδιστή. Κατά τα άλλα το φανταστικό δημιούργημα των Dirty Granny Tales στηρίζεται πάνω σε πιο σκοτεινά θεμέλια, με ομοιογενή θεματολογία, με έναν ερμηνευτή που εμφυσεί την ζωή σε όποια άψυχη κούκλα πέφτει στα χέρια του, χωρίς νοθευμένη ειρωνεία και ήδη χρησιμοποιημένο χιούμορ. Ενώ, ακόμα και η μουσική, που μπορεί να κατηγοριοποιηθεί στο γαλλικό folk του ’60, ηχεί εξαιρετικά ντόπια, με αρκετές γνώριμες στα αυτιά μας μελωδίες. Ο δίσκος ακούγεται δίχως διακοπή και, ειδικά αν έχεις ξεχάσει το repeat στο media player, δεν θα καταλάβεις πότε πρόλαβαν κάποια τραγούδια να σου ακούγονται τόσο οικεία. Άλλα, όπως είναι φυσικό, από μόνος του ο δίσκος μοιάζει σαν φασολάδα δίχως λάδι. Τρώγεται, χορταίνεις μουσική και ιδέες, αλλά θέλει και την θεατρικότητά του στην πράξη για να τον απολαύσεις. Πώς να το κάνουμε, ο δίσκος από μόνος του δεν θεωρείται ούτε παρηγοριά ούτε δικαιολογία για όσους δεν έχουν δει το συγκρότημα ζωντανά. Έτσι λοιπόν, οι Dirty Granny Tales θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται σε εκείνη την λίστα με τους τυχερούς που κατάφεραν να επιστρέψουν από τον κόσμο της φαντασίας, αν και δεν ξέρω πόσο σώοι γύρισαν πίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου